DEVLET BABAMI ÇOK SEVDİM        

     Şöyle bir geriye dönüp baktığımda Manisa’da görev yapmış birçok Valimizle ne çok güpgüzel anılarım var. Öyle ki o dönemde Onlar sayesinde Eğitim uygulama okuluna başlamış ve bitirmişim

Sami SÖNMEZ Valim sayesinde Türkiye’deki ilçe düzeyinde ilk öğretilebilir çocuklar sınıfını açmıştık. Sami Babam ve nur içinde yatsın dünya güzeli eşini unutmam hiç mümkün değil…

Necati ÇETİNKAYA Valim inşaatımız için ilk katkıyı veren valimizdi. Oda babamdı. Onu çok kızdırırdım. Bana kızdı mı atlar gelirdi Salihli’ye. Koşardım babama. Hangi köyde, hangi beldede olsa babam nerde ben ordaydım.

ECEMİŞ Valimle çok uzun yıllar birlikte çalıştık. Ne zaman gelmesini istesem babacığım torunlarını görmeye gelirdi. Onunla birlikte bitirdik inşaatı birlikte açtık okulumuzu. Onun manen arkamda dağ gibi durması bana inanılmaz bir güç veriyordu. (Allah uzun yıllar sağlıklı ömürler versin hepsine.İyi haberlerini alayım.AMİN…)

Okulu teslim etikten sonra yaşadığım kırgınlılıklardan dolayı bir süre uzak kaldım belli makamlardan. Ama O isimlerden nefret etsem de aynı isimde çok sevdiğim bir kaymakamımız ve bir Valimiz atanıp onları çok sevince ben yeniden bu iki makama yakın oldum. Bir kardeşim ve bir abim oldu sonunda. Mayıs 2013 te Manisa Valimizi  uğurladık helâlaşarak. Ama Halil İbrahim abimle kardeşliğimiz baki, görüşüyoruz. Görüşeceğiz…

Yeni Valimize karşı önyargılıydım.(Benim abim gitmişti çünkü) Çok sevdiğim bir insandan sonra o makam bana uzaktı. İlk kez iftar yemeğinde karşılaştık yeni Valimizle. Çok sakin beyefendi birisine benziyordu. Sonra uzun bir süre yine uzak dursam da facebooktan hep takip ettim kendisini. Uzaktan izledim ve kendime kızdım. Çok beyefendi bir insandı bende onunla tanışacaktım.

 11.Şubat saat 11.11 de Yanımda şehidimizin annesi ile birlikte girdik içeriye. Gözlerinin içi gülen, sımsıcak içten bir gülümseme ile buyur edildik. Sonra tabiri caizse benim çenem düştü. Kırk yıllık eski dostlar gibi sohbet ettik.”Ben Valilerime hep baba “dedim. “Siz benden küçüksünüz, ben ne yapacağım” dediğimde “hanımlar belli bir yaştan sonra büyümezler. Siz daha küçüksünüz. Sonra ben 23 yaşında iken yaşlı dedeler gelip bana “DEVLET BABA” derlerdi.Alışkınım baba denmesine “diyerek bir kez daha beyefendiliğini gösterince : “OZAMAN BENİMDE DEVLET BABAMSINIZ SİZE ÖYLE HİTAP EDECEĞİM” dedim isteğim kabul edildi.

Yaşasın! Benimde DEVLET BABAM var artık. Valimizle Manisa’yı, Nasıl bir Manisa bulduğunu, Manisa’da olması gerekenleri, Manisa ilgili düşüncelerini sordum. Tüm samimiyetiyle yanıtladı sorularımı. Geçmişteki projeleri sorduğumda anketler yapıldığını, DEV ÖĞRENCİ PROJESİNİN anket sonuçlarına göre devam edebileceğini, geçmişte başlanılan inşaatların devam ettiğini söyledi.

“DEVLETTE DEVAMLILIK ESASTIR. YÖNETİCİLER DEĞİŞSE DE ÇALIŞMALAR DURMAZ” dedi ya bir kez daha saygı ile baktım gözlerine.

Manisa’ya gelmeden önce bildiğinden çok daha büyük bir Manisa bulduğunu kıyaslamalı anlatan Devlet babamla konuştuklarımızı röportajımla sizlerle paylaşacağım.

Gerçekten kültürlü, sakin, sevecen, şakadan anlayan komplekse girmeyen, mütevazi, ılımlı Manisa’mızda görev yapmaktan haz almaya başlamış, Manisa’mızın bir yerlere gitmesi için fikir çaba ve çalışmaları yürütecek heyecanla dopdolu, bu güpgüzel bir insanı tanımaktan onur duydum.

Bundan sonra DEVLET BABAM’ın küçük bir ricası bile bana km.ler yaptırabilir.Yeter ki Manisa için, yeter ki İNSAN  odaklı bir hizmet için olsun….Ben DEVLET BABAM’la birlikte yürümeye, koşmaya, yorulmaya hazırım.

Biraz geç oldu ama hoş geldiniz Sayın Valim. Hoşluklar getirdiniz bana yeniden yetimliğimi unuturdunuz var ya sevinçten içimdeki çocuğu yeniden doğurup, mutlu, hırslı, inançlı,  hedefine koşacak, pes etmeyen o eski güçlü çocuk oldum. Emirlerinizi bekliyorum DEVLET BABAM… Tekrar Hoş Geldiniz…


Gülgün Yalvaç
Gazeteci/Yazar                                       13 Şubat 2014